...

„Szalony kto sądzi, że ludzkiego szczęścia trzeba szukać w zaspokajaniu pragnień, przekonany, że dla idących liczy się przede wszystkim dojść do kresu.
A kresu przecież nigdy nie ma"

„To człowiek swoją wyobraźnią stwarza Bieguny, Himalaje i głębie oceanów.
Ciągle jesteśmy dziećmi we Wszechświecie. To, co wydaje się niezmierzone
dziś, staje się standardem w przyszłości. Jak trudno jest odepchnąć się od teraźniejszości, pochylić nad niezliczonymi możliwościami, jakie daje nam życie. Jak trudno jest pokonać bariery świadomości, wyobraźni i uwikłania w codzienność.
Świat nie robi sobie nic z naszych rozterek i cierpień, dał nam to, co akurat miał pod ręką, i tylko od nas samych zależy wybór drogi i tego co chcemy zrobić z naszym życiem. Wszystko co możemy zrobić, to żyć tak, żebyśmy potem nie musieli niczego żałować Wygląda na
to, że świat też nie wie, dokąd iść i co robić, ale trwa, miota się i próbuje. Nie ma celu, ani początku, ani końca. A my jesteśmy tylko jego częścią. Każdy z nas zawiera w sobie nieskończoność, więc dlaczego nie spróbować? Istotą człowieka jest poznanie. Myślę, że łatwo jest dojść na Biegun, wejść na górę jedną czy drugą, trudniej zrozumieć po co,
dlaczego? Jest tylko jedna droga którą trzeba iść. I nie ma sensu pytać: Dlaczego?
Trzeba sobie postawić pytanie: Co dalej? "