...

wkładam do odtwarzacza płytę mp3 o nazwie ‘agusieńka’ był kiedyś taki pan i była pani i się nie dogadali ale teraz każde na swój sposób jest szczęśliwe a mnie z tego okresu zostało masę boskiej muzyki.

po wejściu do mojego pokoju można wstępnie przypuszczać, że mamy zimę bo: leżą wełniane skarpety do kolan, para zakopiańskich kapci i takie ze wzorkiem filcowe z bishkeku, w rogu pudełko 1500 puzzli z matterhornem i pięć nowych książek a w barku miód pitny cztery butelki wina i grzaniec – to powiedziałabym że niezły fullowy wypas zabezpieczenia na zimowe wieczory. fajnie się mam.

dziękuję wszystkim za pamięć życzenia i czas. jestem lekko spłoszona zdziwiona że aż tyle odzewów jestem do granic możliwości i trzymam gule w gardle żeby nie wybuchnąć płaczem bo nie przywykłam być w centrum zainteresowania. dzięki. w zeszłym roku uciekłam w ten dzień. to nie był do końca dobry pomysł. dziś to wiem.

w sumie te łzy które kapały później były jednym wielkim oczyszczeniem. półtoragodzinne wiosłowanie w łódce u Tymona gdzie magnolie kwitną po raz drugi. wygadanie się bez zbędnych słów. że jest ktoś ważny kto zapomina i to wcale nie jego wina i że jest ktoś kto nie zapomina że nie jest w stanie przyjechać bo choroba bo. promienie słońca odbite w stawie. muchy i osy atakujące. trzeba być twardym mówisz do znudzenia i pachniesz goździkami. przytulasz jak robił to dziadek i wtedy wszystko staje się takie ulotne i błahe. muszę koniecznie wrócić. muszę znowu nie pozwolić żeby to coś nie przysłoniło mi tego co ważne.

lubię opolszczyznę.

śni mi się że piję pyszną kawę w cudownym miejscu w obecności mocno opalonego starszego pana który dotyka moich rąk i całuje w usta. karol mówi żebym czasem nie przywołała sobie kolejnego kłopotu. no co ty!