zapach...

może to i dźwięki a może i nie. sprawiają, że gra mi w środku. a może słońce. może światło. a może wszystko razem wzięte. może wolność a może miłość. wchodzę do naszego mieszkania. cisza i spokój w muzyce. zapach oregano i bazylii w kuchni. widzę siebie w lustrach, widzę wystraszoną i zarozumiałą kiedyś przemianę w kogoś kto wolnymi krokami uczy się życia. siadam na podłodze, płaczę, wyciągam aparat, robię zdjęcia temu szczęściu które tu mam. tej ciszy, tym dźwiękom, chwili... kochana moja chwilo trwaj wiecznie. nie wiem kiedy to przyszło, nie wiem ile łez i bólu kosztowało, nie wiem jak wyrazić to, że jestem w tym wszystkim tak bardzo. że, to co nienazwane jest w tym co siedzi w moim wnętrzu. że jest to ciepłe, dobre, ma Twój i mój zapach, nikt nam tego nie zabierze.