11.05.2007r. początek...

Tygodnia dwudziestego czwartego.

Dziecko wypełnia już całą jamę macicy, ledwo może się odwrócić – choć waży tylko 550 g i mierzy 21 cm. Ćwiczy mięśnie: rozpycha się, boksuje, kopie, tupie, czasami fika koziołki. Na hałas reaguje niepokojem, głośne dźwięki mogą przebudzić je ze snu, ale reakcja na bodziec nie jest jeszcze natychmiastowa.
Możesz zacząć notować okresy aktywności i czuwania maleńkiego człowieczka – po porodzie może być podobnie.

jak piszę ten dwudziesty czwarty to sama nie umiem uwierzyć. jak ten czas goni. zaczynamy ostatni tydzień szóstego miesiąca. przed nami badania krzywej cukrowej i usg które uprosiłam u lekarza za dwa tygodnie. oglądamy z jk film "w łonie matki" i najchętniej to by się już pogłaskało malutką twarzyczkę, pogilgało stópki i zacałowało małe paluszki. życie we mnie które wypełnia już spory kawał miejsca. nasze kochane cudowne maleństwo. co do okresów aktywności to nie wiem jak to będzie po drugiej stronie lustra ale od 3 tygodni regularne pobudki o 6tej rano, południowe rozmowy-koziołkowo-fikające z mamą, o 4tej po południu obowiązkowa wymiana szturchańców no i 11ta przed północą ukołysanie do snu poprzez fiestę mexicanę. wczoraj wystraszyłam się do tego stopnia, że po powrocie do domu przez bite pół godziny nie mogłam zatrzymać płaczu. Groch tak się odwrócił, że przez dobre 8 minut pielęgniarka nie mogła odszukać tętna. dla mnie te 8 minut trwało milion czasu strachu i trzymało długo długo. a może ten aparat był do dupy? w każdym bądź razie tak już będzie chyba zawsze - i nie zrozumie tego uczucia ten kto nie jest w ciąży i ten kto nie ma dzieci.

to co odchylamy rąbek rzeczywistości dwupaku?