ROZSYPANKI

do tych dwóch panów mam słabość wyraźną i nic na to nie poradzę.
------------------------

nowy The Cure rozpoznałam od pierwszego dźwięku gitary
stary dobry smutny nostalgiczny
wykładający wszystkie flaki na wierzch
do bólu
to już nie dla mnie rzecz jasna
gdyby wyłączyć wokal – który zbyt dużo przypomina –
byłaby całkiem dobra muzyka.
------------------------

właściwie to był krótki telefon. jest bilet. jest teatr.
pojechałam więc na Rumbugiługi czyli muzyczną historię sióstr Andrew bo sobie pomyślałam że będzie to bardziej kulturalne przeżycie niż obejrzenie przy kolejnym piwie kolejnego meczu ME. niestety zostało mi że wszystko porównuję z bielską wersją Mistrza i Małgorzaty z chorzowskimi Wichrowymi Wzgórzami i śląskim Wiśniowym sadem i wszystko inne nie jest już tak dobre i tak doskonałe. muzyka byle jaka gra aktorów mało pociągająca i bez emocji. fakt, istnieje jeszcze możliwość niezrozumienia tematu ... chyba jednak nie uwsteczniam się tak bardzo - pomyślałam – bo żałuję nieobejrzanego meczu jednak. nie nie na końcówkę zdążyłam dogrywka na miarę złota no i te karne które zawsze przyprawiają mnie o ciarki na plecach. viva portugal!
-----------------------------------

wiesz jak tak wyszliśmy z tego lasu na tą spokojną ciemną ale ciepłą wioskę - to sobie uzmysłowiłam że faktycznie szczęście to takie właśnie momenty, takie niedookreślone poczucie spokoju pomieszanego z radością że można inaczej po swojemu stworzyć sobie takie w sumie proste i bliskie chwile nienazwania.
----------------------------------

osiem robaczków świętojańskich jak na noc Świętego Jana – święta zmysłowości notabene – to chyba wystarczy.
----------------------------------

kupiłam „Europejkę” Gretkowskiej – przyzwyczajam się, Ance kupiłam „Polkę” – w czasie ciąży podobno dobrze się czyta. w nocy z środy na czwartek Kydryński zaserwował takiego Path`a że trudno było spać przecież a z innej beczki muzycznej ‘Sonic Nurse’ Sonic Youth psychodela całkiem odmienna od The Cure.