22.01.2007r.

wizyta u lekarza. najpierw wywiad ogólny potem badanie jedno drugie. potem łzy w oczach, niesamowity spokój i nieokreślona radość. prawda jest taka, że żadne słowa nie oddają tego co wtedy się czuje, żadne!!!
a Groch, wiecie On już jest ruchliwy i porusza się tak jakby cały czas ćwiczył. duży jak na 9 tygodni i 2 dni; a przecież wiemy, że jest w połowie 8. chociaż któż to wie?
czuję się jak nigdy dotąd i przyznam się, że z tej radości kupie sobie dziś bukiet pomarańczowych kwiatów!
ALE CUD




update 23-01-2007r.

wychodzę rano wiosną wracam zimą. trzęsą mi się ręce za kierownicą jak widzę mrugające światła i policję. jadę najwyżej 40 i mam jeden cel dojechać do garażu. letnie opony w korku pod górkę nie zdają egzaminu. przypominają mi się zasady wpajane przez mądrych facetów w takich warunkach. docieram do domu i ... wybacz Groch ale mama musi wypić szklaneczkę zimnego piwa z sokiem żurawinowym.