.

chce mi się czasem stąd uciec gdzieś zaszyć w cichym i bezpiecznym miejscu odnaleźć siebie i to co ważne
śniło mi się wielkie truskawkowe pole i stado karaluchów pędzących w naszym nowym mieszkaniu potem wybierałyśmy z Zieloną wódkę na giga-powitanie i kąpałyśmy się nago w jeziorze a obok te pole i droga ku dobremu

i jakby tak podsumować ten rok że niby lwa i słońca to powinnam teoretycznie nic tylko szczytować co oczywiście nie miało miejsca nie wiem czy z głupoty czy ze strachu własnego bo styczeń przeleciał wesoło i zbyt szybko by cokolwiek powiedzieć luty był krótki i intensywny marzec taka mała melancholia kwiecień maksymalne powitanie wiosny w moim życiu maj wiadomo upłynął bardziej niż zwykle na czekaniu czerwiec lipiec jakby nie patrzeć zakończenie szkoły i teoretycznie stan zabawy zakończony sierpniowo – wrześniowym dołem emocjonalno-cielesno-fizycznym październik i listopad to zbieranie siebie do kupy układanie nazywanie dopasowywanie tworzenie nowej-starej ja no i ten grudzień szkielet postawiony dość sensownie takie oczyszczenie pola ale nie tego z truskawkami i idzie ku dobremu