...

faktycznie ostatnie trzy dni upłynęły a następne trzy upłyną pod hasłem literek PP. czyli, że zabrałam się zamaszyście za sfinalizowanie 1,5 rocznej nauki i dokończenia pracy podyplomowej już teraz. skołowałam uczciwie te dwa patyki pln i jak Bóg da to w piątek będę miała to już za sobą. jeszcze tylko uczciwie muszę dokończyć „Życie i logikę” o Godlu, który był mi postrachem w pierwszej fazie mojej edukacji a teraz wrócił jak bumerang. w sensie takim, że ciężko mi było samej sobie udowodnić stwierdzenie, że niemożliwe jest możliwe, ale inaczej. właściwie to jest nawet ciekawy sposób na życie. uwielbienie dla paradoksów wyszarpujących nas ze zwyklizny haczykami zdziwienia. coś jak egipskie wyciąganie mózgu przez nozdrza przed zmumifikowaniem w wieczną codzienność. przy okazji przypomniało mi się, że leżąc ostatnio trzy godziny na leżance u Wiesi sprzeczałam się z nią, że wierność jest konsekwencją szczęśliwego związku i że do cholery to nie jest cena, wyrzeczenie czy jakaś kara. brak pokus to zwyczajne potwierdzenie i jednocześnie nagroda za dobry wybór. ot tyle. i nagle odkryłam, że faktycznie wszystko, czego sobie życzymy, o czym myślimy i czego się spodziewamy, z pewnością nam się przydarzy. sęk jest w tym, że zawsze za późno i zawsze jakoś inaczej. żeby nie być gołosłowną poczytać należy Andruchowycza. tak jakoś na szybko chce tu wszystko pokrótce popisać i nie bardzo wiem czy wyjdzie z tego logiczna całość. fabryką naszą zaczęła panować wielce szanowna pani dyrektor tyle wyszło z dobrze przygotowanego raportu sesyjnego itd. no nic, zacisnę jeszcze trochę zęby wezmę w najbliższym czasie sporą pożyczkę potem postaram się jak najszybciej ją spłacić i pora wypierdalać z tego bagienka, gdzie wystarczy jeszcze tylko nasrać i narzygać i będzie suuuper folwark i miłościwie nam panująca w nim pani dyrektor. nie. nie mam tu żali ani pretensji przecież wszystkim logicznie myślącym wiadomo nie od dziś, że trzeba umieć w odpowiednim czasie i miejscu odpowiednio nastawić dupę a to, co kto sobą prezentuje... kogo to dziś obchodzi tak na prawdę? leżąc tak jeszcze na tej kozetce zastanawiałam się co ja tak faktycznie potrafię? to, że pracowałam przez jakiś czas w wydawnictwie, sporo czasu w ośrodku już jestem; to, że piszemy projekty i bawimy się w stowarzyszenia; to, że od dwóch lat jestem w tej dziwnej księgowości; to, że mam wprawę w rodzinach zastępczych i potrafię załatwić to w ciągu tygodnia; to, że mój angielski jest średniej jakości; to, że napisałam ze 30 magisterek licencjatów zaliczeń i innych gówien to .... to czy to się liczy jakoś jeszcze???
gdybym tylko mogła cofnąć czas. Karpiński kiedyś tłumaczył metodę powrotu do przeszłości, że jeśli weźmiesz kij nieskończenie długi, to poruszając nim uzyskasz prędkość szybszą od światła i cofniesz czas!

mam przegrzane oczy i uczucie, że nareszcie podchodzę do tego jakoś dziwnie dojrzale!

poza tym jak tu zerkasz czasem Ty akurat, no Ty Ty, to kocham Cię wciąż i stale. niebywałe.