...

Po całym dniu fizycznej pracy, zakończonej 6 km biegu w deszczu można w spokoju sumienia wypić pierwszą kawę i zjeść kilogram truskawek. Przyznam szczerze, że takie soboty należą do rzadkości bo ciągle gdzieś się jest – byleby poza domem, poza rutyną; choć trzeba przyznać, że z radością wraca się wówczas do utartego schematu sobotnich działań. W zasadzie dopiero dziś zamarzyłyśmy sobie z rodzicielką taką dużą kuchnię z tarasem na zewnątrz i z widokiem na góry i las. Ładnie tak sobie siedzieć w blokowej klitce zwanej kuchnią i ... patrzeć w dal.

Chwilowo będzie na stronie tak właśnie, miałam do wyboru jeszcze totalnie głęboką zieleń z kontrastującym akcentem różowego tulipana – to jak? Wiem, powiecie że nie mam co robić. Ale jak tak człowiek parę godzin ślęczy przy monitorze to wtedy nie znajduje innej rozrywki. Inni wtedy jedzą albo stawiają pasjansa.

Mam nowe soczewki i ... znowu obudzony i bardziej wyrazisty obraz rzeczywistości. A i pewnie zauważyliście, że piszę pełnymi zdaniami. Ostatnio przegrany konkurs spaliłam na tym, że pisałam urwanymi myślami. Tylko, że jak tak od paru dobrych lat pisze te prace i staram się układać i budować pełne frazesy, to potem chciałabym coś innego, luźnego, mniej sztywnego. No nic pomyślę jeszcze nad tym.

Ćma rzuciła mi na pulpit takim wielgachnym Shrekiem z GW, że załączając komputer zostałam lekko zdziwiona, co to właściwie jest? Ale niech jest.

Na śmierć zapomniałam na wstępie dodać, że to będzie długi wpis.
Bo rozmawialiśmy wczoraj o obowiązku myślenia. I dalej o tym, że obraz dzisiejszego Polaka jest tak ponury, że już bardziej się nie da. Przeraża też polska niecierpliwość. Politycy w poniedziałek zawierają układ, żeby we wtorek przepchnąć ustawę, która w środę okaże się niewypałem, a w czwartek trybunał konstytucyjny powie, że to bzdura. Rozpanoszył się zły niepokój, takie poczucie, że za wszelką cenę chcemy w jak najkrótszym czasie zdobyć wszystko. Wracając do polityki to niestety jesteśmy krajem politycznej pornografii. Polski język polityki jest prymitywny i wulgarny, pozbawiony subtelności. W tym języku nie czuje się, że ludzie dyskutują, że chodzi o idee. W tym języku dobija się targu. Cierpimy też na niedowład krytycznej refleksji. Z iloma osobami można tak na poważnie porozmawiać o tym co istotne? Kondycja intelektualna jest w zasadzie marna. Po czym to poznać? Ano wynika to z ogólnej niechęci zadawania trudnych pytań. Rozmawiasz z rówieśnikiem, zwolennikiem Samoobrony, który ma gotowe i krótko przygotowane odpowiedzi: złodziei się ukarze, pedofilów wykastruje – zero pytań, zero dyskusji, zero jakichkolwiek trudnych pytań. Zadaj pierwszemu napotkanemu człowiekowi pytanie: jak wyobraża sobie dobrze spełnione życie? (zawsze boję się odpowiedzi). Jest takie statystyczne zestawienie, że jeśli ludzkość sprowadzić do 100, to 50 byłoby głodnych, 70 żyłoby w warunkach urągających ich godności, 1 miałby komputer a 1 wyższe wykształcenie. To nie rozumiem tematu globalizacji. Bo jak na przykład mówić, że świat utonie w internecie, skoro większość ludzi nie ma dostępu do prądu!

Czytający – masz to na co dzień prawda?