wtorkowo

pierwszy spacer wczoraj tylko tyle i aż tyle. dziś drugi wolniejszy spokojniejszy oddech pełną piersią. teren miasteczka naszego daleko odbiega od równych chodników ulic przejść przez pasy nie wspominając o podjazdach i innych takich. zostawmy to bez komentarza. damy radę damy zawsze dają. zakupiłam dla siebie guarane bo powoli zaczynam czuć że bez wspomagaczy nie dam jednak owej rady. dziś w nocy dziewięć zerwań z łóżka. dobrze że rana już mniej boli. łapie się już na tym że stojąc w kuchni bez Leny kołysze biodrami tak jakbym ją trzymała oraz sypiąc kawę do kubka odmierzam łyżeczki i zastanawiam sie na ile ml wody. paranoja. został jeszcze śpiewany tik tak pod prysznicem....
ale ogólnie spoko. ta mała istotka sprawia że już nie umiałabym bez niej żyć.



bałam się położyć ja na brzuszku ale oczy mówią same za siebie jak jej dobrze